CURSISTEN AAN HET WOORD

“Ik doe aan stijldansen!” “Oh, echt, bestaat dat nog steeds dan?” Dat is meestal de eerste opmerking die ik krijg als ik vertel dat ik elke zondagavond onder andere de foxtrot dans in dansschool Berentsen. De volgende opmerkingen is vaak in de trant van: “Toen ik jong was, ging iedereen op dansen…” waarna de verhalen volgen over dansavonden bij Berentsen maar ook bij Witjes.

Jaren terug was het nog heel normaal dat je ging stijldansen in je tienerjaren: je ouders zaten op dansen en hadden elkaar misschien zelfs wel ontmoet tijdens dansen. Maar ook je broers en zussen waren voor je al op dansles geweest. Tegenwoordig is dat anders. Ook ik begon niet omdat mijn ouders zeiden dat het moest of omdat mijn familie al jaren bij Berentsen de danslessen volgde. Hoe dan wel? Puur toeval. Een vriendin van school vroeg mij mee, en ach, waarom ook niet?! Ik had op de basisschool jaren gedanst (jazz ballet) en was er op de middelbare school mee gestopt. Hoewel het wat saai klonk, leek het voor een jaartje een prima idee.

De eerste dansles was ik wat onwennig: heel veel jongeren op één dansvloer in de danshouding. Maar als snel kreeg ik er meer plezier in, zeker naar mate er meer dansen en combinaties bijkwamen. Na brons begon ik dan ook als hulp en was ik op sommige zaterdagavonden van 6 uur tot 12 uur in de dansschool te vinden (twee lessen als hulp, mijn eigen les en vrije dansavond). Eén jaar stijldansen, werden langzaam heel veel jaren stijldansen. Want hoewel ik ondertussen niet meer als hulp dans, dans ik nog wel elke zondagavond in de groep Volwassenen Topklasse. En dat met veel plezier.

En waarom ik ruim tien jaar later nog steeds bij Berentsen te vinden ben? Stijldansen klinkt natuurlijk wat saai en ouderwets, maar ik vind stijldansen met name leuk vanwege de variëteit aan dansen (ondertussen heb ik wel 20 verschillende dansen geleerd bij Berentsen) en vanwege de vriendschappen (en zelfs nog steeds relaties) die ik in al jaren heb zien ontstaan. Dansen doe je namelijk samen, samen met je danspartner maar ook samen met je groep. Je helpt elkaar op de momenten dat je benen je hoofd niet volgen (of andersom) en je kletst heel wat af tijdens het dansen, de pauze en, jammer genoeg voor dansleraar Hennie, ook tijdens de uitleg.

Dus op de vraag of stijldansen nog steeds bestaat, zeg ik altijd volmondig: Ja! En het is ook nog eens erg leuk en gezellig ook!